آرتروز گردن عارضه ای است که معمولاً بیشتر در سنین بالا رواج دارد و مفصل های گردن را درگیر می کند و باعث بروز گردن درد می شود.
عبارات زیادی برای آرتروز گردن استفاده می شوند از جمله اسپوندیلوز گردن، بیماری فرسایش مفصل و یا التهاب مفصل گردن. اسپوندیلوز گردن تخریب مفاصل گردن است. این بیماری با افزایش سن به شدت شیوع پیدا می کند. بیشتر از ۸۵ درصد از افراد بالای ۶۰ سال به این بیماری مبتلا هستند.
در بین کارمندان، محصلین و دانشجویان نیزکه دائم یا با کامپیوتر کار می کنند و یا درس می خوانند، خم نگه داشتن سر و گردن طولانی مدت در روز باعث ایجاد فشار بر روی مهره های گردن شده و این امر دیسک های بین آن ها را افزایش داده و باعث بروز علائم آرتروز گردن می شود
بارزترین علایم آرتروز گردن ، درد گردن خفیف یا شدید باشد. گاهی اوقات با نگاه کردن به بالا یا پایین برای یک مدت طولانی یا با فعالیت هایی مثل رانندگی یا خواندن یک کتاب، درد ناشی از این بیماری شدت پیدا می کند. این درد گردن مانند درد دیسک گردن با استراحت یا دراز کشیدن تسکین پیدا می کند.
از جمله علائم این بیماری، محدودیت حرکتی در ناحیه گردن می باشد . از سایر علائم آرتروز گردن می توان به کم شدن حس , دردهای تیر کشنده به سمت شانه ,دست و پشت سر و کاهش قدرت عضلانی اشاره کرد علائم دیگر شامل موارد زیر می باشد:
روش های تشخیص علایم آرتروز گردن عبارتند از:
پزشک در ابتدا پرسش هایی را در زمینه بروز علائم مطرح می کند، سپس مجموعه ای از آزمایش ها را انجام می دهد. یک معاینه معمولی شامل بررسی واکنش ها، دامنه حرکتی گردن و ضعف عضلانی می شود.
همچنین احتمالاً پزشک نحوه راه رفتن بیمار را نیز مشاهده می کند. در نهایت وی با در نظر گرفتن تمامی این موارد تشخیص می دهد که آیا اعصاب و نخاع تحت فشار بیش از اندازه قرار دارند یا خیر.
اگر پزشک احتمال دهد که بیمار به آرتروز گردن مبتلا است، آزمایش های تصویربرداری و آزمون های عملکرد عصبی را برای تأیید تشخیص اش تجویز خواهد کرد.
در عضله نگاری برقی (EMG) مشخص می شود که آیا اعصاب هنگام ارسال سیگنال ها به عضله ها عملکرد طبیعی دارند یا خیر؛ به بیان دیگر، فعالیت الکتریکی اعصاب اندازه گیری می شود.
در آزمایش هدایت عصبی، با قرار دادن الکترودهایی بر روی پست در محل عصب مورد نظر انجام می پذیرد. یک شوک کوچک از عصب عبور داده می شود تا قدرت و سرعت سیگنال های عصبی اندازه گیری شود.
درمان بیماری آرتروز گردن به روش های مختلفی صورت می گیرد که بسته به نوع و شدت بیماری فرد مراجعه کننده، پزشک متخصص ، درمان آرتروز گردن متناسب با نوع و درجه بیماری تجویز می نماید:
اصلاح فعالیت ها به منظور کاهش موقعیت ها و فعالیت هایی که موجب درد می شوند از جمله تغییر عادات خوابیدن جهت کاهش درد و ناراحتی هنگام بیدار شدن در هنگام صبح می باشند.
انجام نرمش های مخصوصی که توسط متخصص تجویز می شود در فیزیوتراپی باعث تقویت عضلات گردن شده و انعطاف پذیری گردن را افزایش داده و این امر تاثیر بسیار زیادی در کاهش و رفع علائم بیماران مبتلا به آرتروز گردن دارد.
معمولا ورزش آرتروز گردن و حرکات اصلاحی برای بیماران تجویز می شوند. به هر حال توجه داشته باشید قبل از انجام ورزش برای گردن درد می بایست درباره مناسب بودن آنها با فیزیوتراپ صحبت شود تمام تمرین های حرکتی می بایست به صورتی باشند که باعث ایجاد علائم بیماری یا تشدید آنها نشوند
استفاده از گردنبند های طبی حرکات گردن را محدود کرده و باعث می شود که مهره ها و عضلات گردن برای مدتی استراحت نمایند. این کار باعث کاهش درد در بیماران مبتلا به ارتروز گردن می شود .
لازم به ذکر است که این گردنبد ها نباید به مدت زیادی بسته شوند چراکه باعث ضعیف شدن عضلات گردن و به دنبال آن بدتر شدن علائم بیمار مبتلا به آرتروز گردن می شوند.
در صورتی که دردهای بیمار مبتلا به آرتروز گردن شدید و ناتوان کننده باشند و به درمان طبی پاسخ مناسبی ندهند، همچنین در صورت بروز علائم عصبی مثل اختلالات حرکتی، کاهش قدرت عضلانی در یک یا چند اندام که با MRI گردن مطابقت و هم خوانی داشته باشد، به ویژه در موارد پیش رونده، پیدایش اختلالات عملکرد اسفنکترهای ادراری (شایع تر) به صورت بی اختیاری یا احتباس ادرار و مدفوعی (کمتر)، اختلال در راه رفتن و عدم تعادل و یا وجود یافته های خاصی مثل مشاهده ی تخریب نسج نخاع در MRI و یا وجود یک قطعه دیسک پاره شده ی بزرگ در داخل کانال نخاعی یا سوراخ بین مهره ای، با صلاحدید پزشک متخصص، پیشنهاد عمل جراحی صورت می گیرد.
