دیسک ها بالشتک های لاستیکی هستند که بین استخوان های ستون مهره ها قرار داشته و دور تا دور نخاع را فرا گرفته اند. دیسک ها به وسیله پارگی لایه بیرونی دیسک به نام آنولوس یا جدا شدن صفحه انتهایی از بدنه استخوان های مهره که به مرکز ژل مانند (نوکلئوس پالپوزوس) اجازه تراوش به بیرون را می دهد، دچار فتق می شوند. این ژل می تواند بخش هایی از عصب را فشرده یا منقبض کند و باعث درد شود. نوکلئوس پالپوزوس بیرون زده، حاوی پروتئین های التهابی است که می توانند التهاب کافی برای تحت تاثیر قرار دادن عصب مجاور را ایجاد کرده و باعث چیزی شوند که معمولا به درد سیاتیک یا رادیکولوپاتی معروف است.
با افزایش سن افراد، مواد مایع مرکز دیسک از بین میرود و دیسک ها سخت می شوند و دیگر مانند یک بالشتک نرم نیستند. این عامل باعث جابه جایی مرکز دیسک ، ترک خوردن و ایجاد شکاف در دیسک می شود و در نهایت پارگی و بیرون زدگی دیسک کمر ایجاد میشود. بیشترین بیرون زدگی و پاره شدن دیسک کمر در ناحیه تحتانی دو تا از دیسک های کمر به وجود می آید.از علائم بیرون زدگی دیسک می توان به موارد زیر اشاره کرد ، البته برای تشخیص حتما باید توسط متخصص ستون فقرات معاینه شوید :
معاینه دقیق بالینی معمولا برای تشخیص کافی است ولی انجام MRI کمک کننده می باشد، انجام نوار عصب به افزایش دقت تشخیص کمک می کند. بسته به شدت علائم فتق دیسک، درمان های فیزیوتراپی و تمرینات ورزشی ، داروهای شل کننده عضله، داروهای ضد درد، داروهای ضد التهاب، تزریق کورتون در محل فتق و انجام عمل جراحی برای آن به کار می روند.
بیشتر از ۸۰ تا ۹۰ درصد افرادی که دچاربیرون زدگی دیسک کمرهستند بدون عمل جراحی درمان میشوند. معمولا پزشکان درچندهفته اول درمان های اولیه که نیازی به عمل جراحی ندارد را برروی بیمار انجام میدهند و زمانیکه با این درمان ها بیمار بهبود نیافت و درد در بدن او باقی ماند پزشک انجام عمل جراحی را ضروری میداند.
