جراحی ستون فقرات با حداقل تهاجم (MIS) اولین بار در دهه ۱۹۸۰انجام شد، اما اخیرا پیشرفت های سریع در آن رخ داده است. پیشرفت های فن آوری، جراحان ستون فقرات را قادر به انتخاب بیمار و درمان مجموعه ی در حال تحول از اختلالات ستون فقرات، مانند بیماری دژنراتیو دیسک ، فتق دیسک ، شکستگی ها، تومورها ، عفونت ها، بی ثباتی و بدشکلی می کند.
یکی از نقاط ضعف مربوط به جراحی های باز لومبار (پشت) عبارت است از آسیبی که در نتیجه ی برش ۵ الی ۶ اینچی رخ می دهد. دلایل احتمالی زیادی برای آسیب به بافت سالم وجود دارد:
تشریح عضلات و به عقب کشیده شدن آن برای ظاهر شدن ستون فقرات به منظور جراحی (که منجر به ایجاد زخم و بافت فیبروتیک می شود)، نیاز به سوزاندن (کوتر کردن) رگ های خونی و لزوم خارج کردن استخوان. ایجاد اخلال در آناتومی طبیعی ستون فقرات برای تسهیل فشار زدایی اعصابی که تحت فشار هستند و قرار دادن پیچ و دستگاه هایی به منظور ایجاد ثبات در ستون فقرات. این رویداد ممکن است منجر به بستری طولانی مدت در بیمارستان (تا پنج روز یا بیشتر)، درد و دوره های طولانی مدت بهبود، نیاز به استفاده از مسکن بعد از عمل، از دست دادن مقادیر زیادی خون در عمل و خطر ابتلا به عفونت بافت شود.
MIS به منظور درمان اختلالات ستون فقرات با دخالت کمتر در عضلات ایجاد شد. این می تواند منجر به بهبودی سریع تر، کاهش مقدار خون از دست رفته در عمل و سرعت بازگشت بیمار به عملکرد طبیعی شود. در برخی از روش های MIS، که به “جراحی سوراخ کلید” نیز معروف است، جراح از یک اندوسکوپ کوچک استفاده می کند که دوربینی به انتهای آن وصل شده است. این اندوسکوپ از طریق برش کوچکی وارد پوست می شود. دوربین، نمای درون بدن را برای جراحان فراهم می آورد و امکان دسترسی به منطقه آسیب دیده در ستون فقرات را امکان پذیر می کند.
همه بیماران واجد شرایط روش های MIS نیستند. به خاطر داشته باشید که کسب یقین در مورد این که نتایج جراحی از طریق روش های MIS مشابه با یا بهتر از روش های جراحی باز مربوطه باشد، حائز اهمیت است.
بیمار باید مانند بسیاری از جراحی های غیر اورژانسی ستون فقرات، دوره ی مناسبی از درمان احتیاطی- مانند فیزیوتراپی، مسکن های درد یا استفاده از اتل گردن- را بگذراند و اگر بهبود حاصل نشود، جراحی توصیه می شود. مدت زمان این درمان بسته به شرایط و روش های خاص متفاوت است اما به طور کلی از شش هفته تا شش ماه به طول می انجامد. مزایای عمل جراحی در برابر خطرات آن همیشه باید به دقت مورد بررسی قرار گیرد. اگر چه درصد زیادی از بیماران خبر از تسکین قابل توجه درد پس از عمل جراحی می دهند، اما هیچ تضمینی وجود ندارد که این عمل به همه ی افراد کمک کند.
بسیاری از روش های MIS را می توان به صورت سرپایی انجام داد. در برخی موارد ، جراح ممکن است خواستار بستری شدن در بیمارستان باشد، که به طور معمول بسته به روش جراحی کمتر از ۲۴ ساعت تا ۲ روز به طول می انجامد.
مزایای بالقوه MIS عبارتند از:
مانند هر عمل جراحی ستون فقرات ، برای این عمل نیز خطراتی وجود دارد، از جمله :
در قسمت ستون فقرات قفسه سینه، ریه به منظور ایجاد فضای عمل تخلیه می شود. متخصص بیهوشی یک لوله تنفس ویژه ای را تا پایین نای به راه هوایی بزرگ هر ریه وارد می کند. بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته و تنها با یک ریه تنفس می کند، روشی که بسیار امن بوده و امری معمول می باشد. این روش این امکان را ایجاد می کند تا ریه ی مقابل تخلیه شده و از سر راه ستون فقرات کنار رود. پورتال ها قرار داده شده و روش جراحی ستون فقرات آغاز می شود. پورتال وسیله ای است برای ایجاد معبری که در آن جراحان عمل می کنند.
فیوژن ستون فقرات نوعی جراحی است که باعث ایجاد اتصال سفت و محکم بین دو یا چند مهره می شود. این روش ممکن است به تقویت و ثبات ستون فقرات کمک کرده و در نتیجه به کاهش کمر درد شدید و مزمن منجر شود. به طور کلی بهترین نتایج بالینی از طریق فیوژن تک سطحی به دست می آید، این در حالی است که فیوژن در دو سطح نیز ممکن است در نوع ویژه ای از بیماران انجام شود.
تقریبا تمام گزینه های درمان جراحی برای فیوژن ستون فقرات شامل قرار دادن یک پیوند استخوان بین مهره هاست. گرافت یا پیوند های استخوانی ممکن است از لگن و یا استخوان دیگر در همان بیمار (اتوگرافت) یا از بانک استخوان (آلوگرافت) گرفته شوند. ایجاد کننده ی پیوند استخوان و پروتئین های مورفولوژیکی استخوان (هورمون هایی که باعث رشد استخوان در داخل بدن می شود) نیز می تواند برای کاهش یا حذف نیاز به پیوند استخوان، مورد استفاده قرار گیرند.
فیوژن ممکن است شامل کاربرد سخت افزار مکمل (ابزار) مانند صفحه، پیچ، و کیج باشد یا این که در بر دارنده ¬ی موارد فوق نباشد. فیوژن یا همجوشی پیوند استخوان با استخوان های ستون فقرات، پیوندی دائمی بین آن استخوان ها فراهم می آورد. هنگام ایجاد این پیوند محکم، وجود سخت افزار دیگر لازم نیست، اما بسیاری از بیماران ترجیح می دهند سخت افزار در بدنشان باقی بماند تا تحت عمل جراحی دیگری برای خارج کردن آن ها قرار نگیرند.
فیوژن گاهی اوقات می تواند از طریق برش های کوچک تر با استفاده از روش های MIS انجام شود. استفاده از فلوروسکوپی و آندوسکوپی پیشرفته دقت برش و قرار دادن سخت افزار را بهبود بخشیده و آسیب به بافت، هنگام اعمال رویکرد MIS را به حداقل رسانده است
